روایت فارس من| درد، دارو، درمان؛ چند پرده پای درد «بیماران انسولینی»

روایت سردبیر تلاشی است برای کشف دنیای مخاطبان فارس من؛ این گزارش روایت زندگی سردبیر کمپین بیماران انسولینی است.

- به گزارش خبرگزاری فارس؛ ما فکر می کنیم هر آدمی قصه ای دارد و هرکس یک زندگی را در خود خلاصه کرده است.

حالا که به لطف در میان گذاشتن مسائل و نگرانی ها، ما را مَحرم خود می دانید، چرا به همین اکتفا کنیم؟ ما راوی قصه ها و دردهای شما هستیم.

در فارس من شما سردبیر هستید و ما تنها میانجی شماییم برای شنیده شدن صدا و پیگیری مشکلات تان.

در این روایت ها می کوشیم تصویر بی روتوش و دست اولی از جهان شخصی مردم را به اشتراک بگذاریم.

این روایت فارس من درباره مصائب زندگی یک بیمار انسولینی است.

ببینیم؛   1 پنج سال است که مادر دچار بیماری قند شده.

در خانواده ما ارثی است و خاله هم همین مشکل را به شکل سخت تری دارد و همیشه باید انسولین همراه خودش داشته باشد.

بدن به دارویی نیاز دارد که اگر دریافت نکند از حالت عادی خارج می شود و سرگیجه خیلی شدیدی می گیرد.

وقتی انسولین به بدن نمی رسد عصبی می شوند و پرخاش می کنند.

گاهی حتی از حال می روند و بیهوش می شوند.

هیچ چیز از این سخت تر نیست؛ زندگی در یک وضعیت اضطراری، یک تعلیق دائمی.

  2 یادم می آید خاله ام چندبار به خاطر تزریق نکردن انسولین از حال رفته.